O problemach z kręgosłupem najczęściej mówi się w kontekście dolegliwości odcinka lędźwiowego. Nie bez przyczyny – to najczęstsza i najlepiej poznana lokalizacja występowania zmian chorobowych. Ból dolnego odcinka kręgosłupa dotyka przynajmniej raz w życiu 80% populacji. Najczęściej ma charakter zmian zwyrodnieniowych lub dyskopatii.
Odcinek szyjny kręgosłupa wykazuje dużą ruchomość, a tym samym podatność na obciążenia. Największym błędem, przyczyniającym się do pogorszenia kondycji tego odcinka kręgosłupa, jest długotrwała pozycja siedząca z pochyleniem głowy do przodu oraz niewłaściwa ergonomia snu (zły dobór materaca czy poduszki).
Zobacz więcej: http://bolkregoslupa.net.pl/objawy-dyskopatii/
Tryb życia największym wrogiem
Zmiany zwyrodnieniowe są naturalną konsekwencją starzenia się organizmu oraz trybu życia – stopnia nasilenia aktywności fizycznej oraz ergonomii pracy, snu i czasu wolnego. Oprócz dolegliwości bólowych, może dojść do zwężenia kanału kręgowego i zaburzeń neurologicznych – tzw. chromania przestankowego, objawiającego się silnym bólem nóg i problemami z chodzeniem.
Dyskopatie to zmiany chorobowe krążków miedzykręgowych, które powodowane są długotrwałym przeciążeniem kręgosłupa. Dyski dolnej części kręgosłupa poddawane są dużemu naciskowi ciężaru ciała, czemu sprzyja dodatkowo nieprawidłowa postawa ciała i nadwaga. Powodowane tymi czynnikami bóle obciążeniowe nasilają się w ciągu dnia. Z kolei krążki międzykręgowe w odcinku szyjnym źle reagują na przewlekły stres i nadmierne napięcie mięśni szyi i karku czy urazy.
Gdy każdy ruch sprawia ból
Najpoważniejszym powikłaniem, do którego prowadzi dyskopatia lędźwiowa, jest rwa kulszowa, czyli wypadnięcie dysku, generujące ucisk na korzeń nerwowy. Objawia się silnym, unieruchamiającym bólem promieniującym do kończyn dolnych czy pośladków, z towarzyszącym drętwieniem. Ból może trwać od kilku do kilkunastu dni. Problematyczne może być również pogłębienie lordozy lędźwiowej, czemu sprzyja nadwaga, osteoporoza, długotrwała pozycja siedząca z pochyleniem do przodu i noszenie wysokich obcasów. Dyskopatia szyjna natomiast objawia się bólami szyi i głowy, zawrotami głowy i omdleniami, niedowładem reki oraz zaburzeniami czucia.
Jak zapobiegać i leczyć dyskopatię?
Najistotniejsze jest zapobieganie przejściu choroby w nieuleczalną postać przewlekłą (leczenie zachowawcze) oraz szybka reakcja w przypadku wystąpienia objawów (leczenie objawowe). W razie pojawienia się bólu stosowane są doustne leki działające przeciwzapalnie i przeciwbólowo.
Można sięgnąć także po leki rozluźniające mięśnie. Najsilniejszy ból należy przeczekać odpoczywając. Gdy ból stanie się mniej dotkliwy, należy rozpocząć fizjoterapię. Umiarkowane ćwiczenie rozciągające i relaksujące powinny przynieść ulgę. Takie postępowanie należy na stałe wdrożyć w codzienny plan zajęć – tylko regularna aktywność fizyczna i dbanie o właściwą postawę ciała może ograniczyć ilość epizodów dyskopatii.
Gdy wspomniane postępowanie nie przyniesie oczekiwanego rezultatu, konieczny jest mniej lub bardziej inwazyjny zabieg operacyjny.
Lepiej zapobiegać niż leczyć, niby każdy wie, a prawie nikt nie stosuje. A u mnie dyskopatia nie wystąpi już nigdy, bo raz w miesiącu jeżdżę na nagrzewanie dolnej części kręgosłupa specjalną lampą i nic nie wskazuje na to, żeby jakiekolwiek bóle miały powrócić 🙂
Nie byłbym taki pewien. Jak już dyskopatia wchodzi, to potem wcale nie tak łatwo się jest jej pozbyć. Zwłaszcza, że w większości przypadków po prostu nie da się łatwo tego uniknąć, bo ból wraca w najmniej spodziewanym momencie. Ale numer do swojego magika możesz zostawić, może będę miał blisko 🙂
U mnie tabletki i maści przestały pomagać i musiałam pójść do specjalisty. Teraz chodzę do Kręg-Clinic i czuję dużą poprawę. Jestem tylko zła na siebie, że tak późno się zdecydowałam i niepotrzebnie faszerowałam chemią, która ostatecznie i tak przestała działać